παραπεμπτικός

-ή, -ό

αυτός με τον οποίο γίνεται παραπομπή («παραπεμπτικό βούλευμα» — βούλευμα τού δικαστικού συμβουλίου με το οποίο παραπέμπεται ο κατηγορούμενος να δικαστεί ενώπιον τού δικαστηρίου).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παραπέμπω. Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στην εφημερίδα Ακρόπολις].